सतभक्तीचे स्वरूप (भाग तिसरा ) परम् पूज्य श्री सद्गुरू स्वामी भगवान महाराज यांची प्रवचने

गेल्या तीस वर्षात जी काही कर्तव्ये या आसनाकडून घडली त्यावरून आपण हे नक्कीच म्हणू शकतो कि भक्ति अत्यंत श्रेष्ठ आहे. कितीही महाबलाढ्य ज्योती असोत, आसनाचे आदेश घेवून निघालेल्या ज्योतींसमोर त्यांचे काही चालत नसे. ह्या अघोरांनी सर्व काही प्राप्त करून घेतले होते तरीदेखील आसनाने कर्तव्यासाठी पाठ्विलेल्यांचा त्यांना थांग पत्ता लागत नव्हता. मग आता तुम्हीच सांगा श्रेष्ठ कोण? भक्ति कि अघोर तप:श्चर्या? तर भक्तीच सर्वश्रेष्ठ. एकाच नामाच्या जोरावर चालणारी हि भक्ति ! अघोरांकडे मात्र अनेक त-हा – मंत्र-तंत्र, ऋद्धी-सिद्धी वगैरे. अघोरांचा नाश करण्याकरिता मार्गदर्शन कोणाचे तर सताचे ! म्हणून या सर्वस्वी अघोरांचा आम्हाला निपा:त करता आला. या सर्वस्वाचे मूळ कोणते तर भक्ति ! भक्तीपुढे अघोर तप:श्चर्या कुचकामी आहे. परंतु आजच्या कलियुगी मानवांना भक्ति एवढी प्रिय वाटत नाही.

तप:श्चर्या करायला हल्लीच्या कलीयुगात मानवांकडे वेळ आहे का? तपस्या करायची असेल तर सर्वस्वी त्याग करावा लागतो. भक्तीचे तसे नाही. भक्ति करतांना संसाराचा त्याग करावा लागत नाही. मुलामाणसात रहा अन् जो काही वेळ मिळेल तो माझ्या नामात घालवा अन् मला डोळे भरून पहा. आणि हे दोघांचे समीकरण केलेत कि पांचवा प्रणव वेद प्रगट होईल. अन् एकदा का पांचवा प्रणव प्रगटला कि सर्वस्वाचा शोध तुम्ही घेवू शकता. सर्वस्वाचा अंत सत् भक्तिने लावता येतो.

भक्तीत अहंकार सापडणार नाही, तर लीनत्व सापडेल. या राजमार्गामध्ये काय पाहिजे तर लीनत्व ! गुरुदेव कसे आहेत तर अत्यंत लीन अन् शांत. अफाट शक्ती आहे ती ! साक्षात सताने निर्माण केलेले चैतन्य देखील गुरुदेवांचे आदेश पाळते. यावरून समजा गुरुदेव किती महान तत्व आहे ते. भक्ति अभक्तीत लीन होणार नाही अन् अभक्ती भक्तीत लीन होणार नाही.

ज्या अखंड नामाचे आपण स्मरण करीत असतो, त्याला नामस्मरण म्हणतात. त्या नामस्मरणात त्रिभुवन व्याप्त शक्ती भरलेली आहे. त्या भक्तीपुढे कोणाचे काहीहि  चालत नाही, चालणार नाही. अन् अशा या नामाचा नाश करण्याचे सामर्थ्य त्रिभुवनात कोणाकडेही नाही. या नामाचा नाश हे तपस्वी करू शकणार नाही. हे नाम देखील तपस्व्यांकडे होते, नामरहित तेही नव्हते. नामानेच ते तपस्वी झाले, पण त्यांच्याकडे अहंकार होता.

भक्तीचे प्रकार !!!

एक भक्ति अहंकार रहित, तर दुसरी भक्ति अहंकारयुक्त ! ऋषी-मुनी, गुरुदेव, सप्तर्षी यांची भक्ति हि अहंकार रहित भक्ति होय. तर इतरांची भक्ति हि अहंकार युक्त भक्ति होय. अहंकारात षड्-रिपू रुजलेले असतात. भक्तीच्या पुढे ते काही करू शकत नाहीत.                                         पुढे चालू...........(४)